Nieważne, jak daleko by człowiek uciekł, zawsze sam siebie dogoni.

 "Nagle nie jestem już taka ciężka jak ołów. Może bardziej jak srebro. A srebro to nie porażka."

 Słów w sercu nie da się odebrać.

 Z nieznanych mi powodów umierający zawsze zadają pytania, na które znają odpowiedź. Może dlatego, że przed śmiercią muszą się upewnić, że jednak mieli rację.

 W rzeczywistości uczucie szczęścia
uświadamiamy sobie zawsze dopiero później.

 Najsilniejszym wojownikiem jest ten,
kto pokonał sam siebie.

 To, co słuszne, i to, co łatwe to dwie różne rzeczy.

 Piekło - zawołał - próżne jest na teraz,
A wszystkie diabły zbiegły na nasz okręt!

 Bo człowiek nie wie, gdzie się znajduje to,
czego szuka i często unika długo miejsca,
dokąd, dla innych przyczyn wszyscy nas zapraszają.

 Wypowiedziane słowa są jak jednokierunkowa ulica.
Raz zadanych pytań nie da się zawrócić.

 Rękopisy nie płoną.