Tylko żyjąc absurdalnie można wyłamać się z tego bezgranicznego absurdu ...

 Takie śmieszne jak wy wszyscy razem wzięci.

 Książki,dzięki nim udało mi się nie zwariować.

 Wszyscy jesteśmy częścią jakiejś historii, ale nie ponosimy z tego powodu odpowiedzialności za jej przebieg.

 Nie wolno niczego, co ważne, odkładać na później.

 W ciszy koło czwartej nad ranem słyszałem, jak powoli rosną korzenie samotności.

 Jeden człowiek (...) nie jest w stanie dać wszystkiego drugiemu człowiekowi.

 Książka to chłodny, lecz pewny przyjaciel.

 Rzeczy proste można robić w pojedynkę, do katastrof wymagany jest zespół.

 Wiem, że postępujemy właściwie, ale właściwie nie oznacza łatwo.

 "Nigdy nie składam obietnic od tak
I mimo, że było już parę, które złamałem
To przyrzekam, że w dniach, które nam jeszcze pozostały
Będziemy szli wśród złocistych pól"