Kina są pełne samotnych ludzi.

 Jesteśmy szaleńcami z tego szpitala przy szosie, psychoceramikami, stukniętymi garnkami ludzkości.

 Nigdy nie wie się, co poradzić z tym krzykiem, co odzywa się w nas samych.

 Nie możesz chronić ludzi w ten sposób. Ludzie muszą dorosnąć. Muszą się wiele nauczyć. Człowiek nigdy się niczego nie nauczy, jeśli nie podejmuje ryzyka.

 Wszystko, co ma formę, może zniknąć w jednej chwili.

 Powinniśmy cieszyć się chwilą, póki trwa, a nie martwić, że kiedyś przeminie.

 Ból jest stanem przejściowym. Duma pozostaje na zawsze.

 Byłoby prawie normalnie. Tylko ja, moi przyjaciele i moja martwa dziewczyna.

 Zemsta to suka, a tak się składało, że ja również.

 Każdy z nas ma swoje dno.

 Każda droga jednak zaczyna się zawsze od pierwszego kroku.