Każdy dzień to wyścig, który już się rozpoczął.

 Przegrałam.
Czy powinnam przepraszać za to, że zapragnęłam niemożliwej miłości?
Nie, nie zrobię tego.
Miłość do Boga też wydaje się niemożliwa. Nigdy jej nie sprostamy, a mimo to Bóg zawsze będzie nas kochał.

 Był zdecydowany. Był silny. Był więc bardzo jakiś, nawet za bardzo jakiś. Nie wiedział, czym jest wyrzeczenie się kontroli nad samym sobą, nad tym, czym się jest. Nie miał pojęcia, czym jest ta cudowna rezygnacja, abdykacja, wyrzeczenie się władzy nad własnym znaczeniem, własną wartością, własnym życiem.

 To chyba jest właśnie miłość. Kiedy się ma kogoś w domu i zawsze się do niego wraca.

 Ćwiczę bycie miłym,a nie stawianie na swoim.

 Kiedy już zrobią z ciebie wariata, proponują Ci pomoc psychologiczną.

 Wyraźnie poczułam, że powinnam go nie tylko kochać, ale zdecydowanie lepiej karmić.

 Na wojnie zawsze są jakieś ofiary.

 Ból istnienia jest do wytrzymania, nie do wytrzymania jest ból nieistnienia.

 Wiedziałam, że z każdym krokiem oddalam się od niego bezpowrotnie.

 Wiele od Ciebie żądano. A jednak jesteś silniejsza, niż myślisz.