Zwyczajny człowiek. Okrutny, głupi, mściwy. Jak wszyscy.

 Ludzie mają rozrywki, które zawstydziłyby zwierzaki.

 Na końcu i na początku jest samotność.

 Im wyżej siedzisz, z tym większym hukiem zlecisz.

 Tu jest jak w gigantycznym psychiatryku.

 Prawo pędzenia bimbru jest prawem człowieka.

 Ja tak się boję ciemności, że jak myję twarz, to najpierw zamykam jedno oko i namydlam połowę, spłukuję i dopiero zabieram się do drugiej.

 Nie zrobią mi krzywdy, bo nie grozi mi to, co wam. Nie został już nikt, kogo bym kochała.

 Książki,dzięki nim udało mi się nie zwariować.

 Jako ciało każdy człowiek jest jednością, jako dusza nigdy.

 Przyjaciele przychodzą i odchodzą, jak kelnerzy w restauracjach, zauważyliście?