Zwyczajny człowiek. Okrutny, głupi, mściwy. Jak wszyscy.

 Szczęście jest wtedy, gdy lubisz swoje odbicie w lustrze.

 To jest w ogóle trudne, emocje to trudna część życia...

 Kto utrzymuje porządek, jest
za leniwy na szukanie.

 Kochaj wszystkich,
ufaj niewielu,
bądź gotów do walki,
ale jej nie wszczynaj,
pielęgnuj przyjaźnie.

 I w ogrodzie śmierci zaczął się taniec życia.

 (...) życie wtedy ma sens, gdy człowiekowi nie starcza dnia na wszystkie zajęcia.

 Za słabi by żyć. Ale dość silni by upierać się przy życiu.

 Tak to rozwaga czyni nas tchórzami.

 Czym się różni to, czego nigdy nie będzie, od tego, czego nigdy nie było?

 – Jolu, zdejm kapelusz. Będziemy uprawiać miłość francuską!
– Jurku, spokój się!