(...) tacy są dorośli. Żyją, żyją i zapominają, jak żyć.

 Pan wybaczy, ale śmierć to dla mnie bardzo osobista sprawa.

 –A czym byliby ludzie bez miłości?
–GINĄCYM GATUNKIEM, odparł Śmierć.

 Dzisiaj jestem szczęśliwa. A o jutro będę się martwiła jutro.

 Jesteśmy niczym łzy w deszczu, które giną w rwącym strumieniu rzeczy doczesnych.

 Stracili motywację. A jeszcze nigdy nie wygrano wojny samą tylko bronią.

 Kochać to znaczy być wrażliwym.

 Błędy. Ludzie je popełniają. I zazwyczaj muszą za nie zapłacić.

 Widocznie lubiła miłość i każda jej postać budziła w niej odzew przychylny.

 Tylko zmysły mogą uleczyć duszę, tak samo jak tylko dusza może uleczyć zmysły.

 Za każdą dobrą chwilę trzeba zapłacić.