Nie mów, że człowiek szczęśliwy — aż skona.

 Po co szukać kolejnych gór do zdobycia, skoro nie weszło się jeszcze na tą najważniejszą?

  Akcja! - słyszę. Unoszę łuk nad głową i ryczę z całą złością, na jaką mnie stać:
- Ludu Panem, walczymy śmiało i nasycimy głód sprawiedliwości!
Na planie zapadła grobowa cisza, która trwa i trwa.
W końcu przerywa ją trzask interkomu oraz donośny, zgryźliwy śmiech Haymitcha. Udaje mu się w końcu zapanować nad sobą na tyle, by wykrztusić:
- I tak oto, przyjaciele, umiera rewolucja.

 Próba zdobycia tego szczytu jest jednak z samej swej natury działaniem nieracjonalnym – zwycięstwem pożądania nad rozumem.

 Tylko łajdak i człowiek odważny potrafi złamać przysięgę.

 Ludzie potrafią żyć z rozczarowaniem, jeśli tylko mają do dyspozycji narzędzia, które pozwalają nadawać życiu sens.

 Bez groźby śmierci nie ma żadnego powodu, by żyć.

 Mężczyzna musiałby posiąść sztukę czytania w myślach, chcąc tę swoją wybraną uszczęśliwić.

 Nie przynosimy niczego na ten świat, a już bankowo niczego nie zabieramy.

 Wspomnienia zazwyczaj przypominają odtwarzanie filmu DVD i nie mają związku z pomieszczeniem, w którym się znajdujemy.

 Czyż życie - życie uczuciowe zwłaszcza - nie bywa otchłanią sprzeczności.