Prostota to szczyt wyrafinowania.

 Tymczasem razem, we dwoje, byli jeszcze słabsi niż każde z osobna.

 W różnych okresach życia czyta się ten sam tekst - różnie.

 Są jakieś granice bólu, który można wytrzymać.

 Ludzie, którzy nie mają własnego życia, zawsze muszą wściubiać nos w cudze.

 Cała tajemnica tkwi w tym, żeby umieć kłamać i żeby wiedzieć, kiedy ktoś okłamuje ciebie.

 Składam się z wyobraźni i nicości. To znaczy, że nawet kiedy zniknie wyobraźnia, coś jeszcze ze mnie zostanie.

 Chryste Panie, jak szybko robi się późno.

 Czasem jest łatwiej przegrać, niż
zapłacić cenę, która kosztuje
zwycięstwo, prawda?

 Nie za dużo samotności, nie za dużo towarzystwa. Złoty środek, oto prawdziwa mądrość

 Zostaje Ci wzruszenie ramion - pamiątkowy gest po tym, że umieliśmy latać.