(…) tylko współegzystencja wielu cywilizacji światu właściwy rozwój zapewnić może.

 Poezja to szczery głos duszy ludzkiej, wybuch pewnej formy namiętności.

 O, z tego "Nie ma nadziei" ile masz nadziei!
Taki nadziei brak tworzy nadzieję inną, wysoką tak,
że nawet pycha nie spojrzy dalej, wiedząc, że nie ujrzy więcej.

 Nas nie ma co żałować. Zupełnie dobrze obejdzie się bez nas ludzkość.

 Znajdź mnie szybko. Zanim znajdzie mnie kto inny.

 Niesamowite co może zrobić Twojemu sercu brzmienie głosu za którym tak się tęskniło.

 Wytrwała pilność największe trudności pokona.

 To naturalna kolej rzeczy. Po śmierci następują narodziny.

 Możesz zmienić niebo, które masz nad sobą, ale duszy w sobie nie.

 Jak się człowiek za bardzo szczerzy do życia, to w końcu od tego życia może dostać w zęby.

 Człowiek to zwierzę towarzyskie.