(…) tylko współegzystencja wielu cywilizacji światu właściwy rozwój zapewnić może.

 Lepiej nigdy nikomu nic nie opowiadajcie. Bo jak opowiecie – zaczniecie tęsknić.

 Zawsze lepiej mieć mniejsze oczekiwania, inaczej wszystko nas rozczarowuje.

 Nigdy nie jest za późno,żeby zacząć od nowa,
żeby pójść inną drogą,i raz jeszcze spróbować.
Nigdy nie jest za późno,by na stacji złych zdarzeń
złapać pociąg ostatnii dojechać do marzeń.

 Nigdy się nie tłumacz. Przyjaciele tego nie potrzebują, a wrogowie i tak nie uwierzą.

 Jeżeli przez całe życie kierujesz się zasadami i przegrasz, to po co ci takie zasady?

 Nigdy nie ma się drugiej okazji, żeby zrobić pierwsze wrażenie.

 Bóg nie zawsze ciska ci piaskiem w oczy. Przeważnie, ale nie zawsze.

 Zawsze widzimy tę najlepszą z dróg, wybieramy jednak tę, do której przywykliśmy.

 Słowa, których używamy, mówią o nas więcej niż nasze ubranie.

 Podanie ręki jest naprawdę niedoceniane jako czynność intymna. Całuje się znajomych albo kolegów, mimochodem, żeby powiedzieć cześć albo do widzenia. Można nawet pocałować przyjaciela prosto w usta. Szybko objąć kogoś, kogo się zna. Nawet spotkać kogoś na przyjęciu, zabrać go do domu, przespać się
z nim i nigdy już go nie zobaczyć.
Ale podać sobie ręce i stać, trzymając się
za nie, czuć te prądy, które powstają wtedy między dwojgiem ludzi? Czułość takiego aktu, obietnica w nim zawarta to coś,
co dzielicie z nielicznymi ludźmi w życiu.