Całe życie człowiek się na własnej głupocie mądrości uczy!

 Zdawało mi się, że każdy wie, dokąd ma iść i co ma robić, tylko ja jeden nie.

 Wiele tracimy wskutek tego,
że przedwcześnie uznajemy coś za stracone.

 Każdy ma jakiś skarb, który zanadto miłuje, by go powierzyć w cudze ręce.

 A kto ci powiedział, że zawsze ma być sprawiedliwie?

 To miasto umarło.

 Śmierć ma wiele postaci - odparł - ale zawsze mówi kobiecym głosem.

 Zazwyczaj, kiedy miłość odchodzi, to już na dobre i żadne udawanie, ani pobożne życzenia nie sprowadzą jej z powrotem.

 W każdej chwili liczy się to, kim jesteśmy i co robimy, a nie to, kim planujemy być i co planujemy robić.

 Człowiek przyzwyczaja się patrzeć na zło, machać na nie ręką; zaczyna od tego, że się z nim godzi, kończy na tym, że je popełnia.

 Zmarszczki od śmiechu są gładkie na krawędziach. Jednak gdy zbyt często wpływają w nie łzy, robią się jak skarpy przy potokach. Mają ostre krawędzie. Od tej soli we łzach.