Nienawidzę tulipanów. Są zbyt piękne, kiedy są żywe, i wyglądają strasznie martwo, kiedy zwiędną. Ale tak naprawdę to nienawidzę ich dlatego, że wiem, jak smakują. W czasie wojny, pod koniec, gdy niczego już nie było, jedliśmy je, jedliśmy cebulki tulipanów.
Nic się nie dzieje przypadkowo, zawsze jest jakaś przyczyna i konieczność.
Will uśmiechnął się, niczym Lucyfer tuż przed upadkiem z nieba.
Uboga jestem - mam tylko ciało.
Przecież to od ciebie zależy, co robisz z czasem.
Wśród sześciu miliardów ludzi nie ma nikogo, kto by urodził się "po nic".
Nieznana pustka dręczy mnie,
tęsknota za czymś, co gdzieś jest.
Są pytania, których próbuję nie zadawać, i sprawy, o których usilnie stara się nie mówić.
Po tylu gorzkich dniach
dali ci nadzieją, marynarzu.
Czas więc, kapitanie, otrząsnąć się,
porzucić dom i wyruszyć znowu na morze.
PRZEBIĆ SIĘ PRZEZ OBŁĘD DO SENSU.
Nie złościmy się na ludzi, którzy są nam obojętni.
