Nienawidzę tulipanów. Są zbyt piękne, kiedy są żywe, i wyglądają strasznie martwo, kiedy zwiędną. Ale tak naprawdę to nienawidzę ich dlatego, że wiem, jak smakują. W czasie wojny, pod koniec, gdy niczego już nie było, jedliśmy je, jedliśmy cebulki tulipanów.
Skromnie przyjmować, spokojnie tracić.
Albo znajdę drogę,
albo ją przed sobą stworzę.
Po jakimś czasie po prostu odpuściłam, po raz kolejny tracąc coś cennego.
Mężczyzna jest zazdrosny, gdy zaczyna płonąć. Kobieta - jeszcze zanim pokocha.
Znam idealne lekarstwo na ból gardła: poderżnąć je.
Uczciwy człowiek po to żyje, aby mieć wrogów.
Zawsze należy brać pod uwagę najgorszy scenariusz, wówczas czekają nas najwyżej miłe rozczarowania.
Łatwiej być samotną. Nienawidzę tego, ale tak jest łatwiej.
To, co najbardziej cię pociąga, doprowadzi cię w końcu do szaleństwa.
Miłość dopadła nas tak, jak dopada człowieka w zaułku wyrastający spod ziemi morderca, i poraziła nas oboje od razu.
