Różnymi drogami biegnie życie ludzkie, ale wszyscy szukają szczęścia i ...

 Obsesja na punkcie nowoczesności niszczy wszelkie ślady przeszłości.

 Ryba psuje się od głowy,
a człowiek od serca.

 Do cholery. Dlaczego uczuć nie można po prostu zgasić, jak ognia?

 Zaakceptować to, co nieuniknione, nie jest poddaniem.

  Samobójcy jawią się nam jako obciążeni poczuciem winy za indywidualizację, jako owe dusze, które za cel życia uważają już nie doskonalenie się i kształtowanie samych siebie, lecz unicestwienie się, powrót do matki, do Boga,
do wszechświata. Natury takie są w większości zupełnie niezdolne do popełnienia prawdziwego samobójstwa, ponieważ pojęły dogłębnie tkwiący w nim grzech. Dla nas są jednak samobójcami, gdyż w śmierci, a nie w życiu widzą wybawiciela, są gotowi usunąć się i poświęcić, zgasnąć i wrócić do początku.

 Choć upadła tak nisko, bóg wzniósł ją między anioły.

 (...)strachem można zmusić człowieka do wszystkiego poza samodzielnym myśleniem.

 Ty wiesz i ja też to wiem, że kiedy się kogoś pokocha wtedy cały świat staje się odrobinę ważniejszy.

 Piękno to strach. Cokolwiek nazywamy pięknym, boimy się tego.

 Historia jednego człowieka jest historią całej ludzkości.