Nie ma doskonałości na tym niedoskonałym świecie.

 Rzeczywistość to bardzo krucha rzecz.

 Bać się można rzeczy, które od nas nie zależą - przyszłości, ciemności czy kogoś, kto próbuję cię zabić.

 Smutek jest czasem naszym ostatnim szczęściem.

 Jak idę za szybko, to wszystko przepada. Mam tylko jedno oko zwrócone w przyszłość, drugie w przeszłość.
A to trzecie oko na teraźniejszość - nieczynne. Nie ma wtedy szczęścia.

 Zawsze mamy dość siły, żeby znieść cudze nieszczęścia.

 Nasze oddechy nieustannie się całowały.

 Pierwsza miłość to taka słodka udręka.

 Była głęboko przekonana, że lepiej dać się zabić niż akceptować obrzucanie gównem.

 Mówi, że miłość nie istnieje, że jest tylko pożądanie, które ma wiele odcieni.

 Warto się przypatrywać światu, nie zerkać nań jedynie.