Nie ma doskonałości na tym niedoskonałym świecie.

 Pisarz nigdy nie jest osobą godną zaufania.

 Metaforyczny ciężar spadł mu z alegorycznego serca.

 Siedzimy zasłuchani i zauroczeni jak zawsze, gdyż dobre opowieści mają to do siebie, że ich magia nigdy nie blaknie.

 Tobie nie należą się słowa. Tobie należą się czyny.

 Będzie bolało znacznie mniej stracić cię, jeśli nigdy nie będę cię miała.

 Brakujących fragmentów nie da się wpasować w swoje wnętrze, gdy się je już raz straci.

 Wiesz, im większa wyspa wiedzy, tym większa plaża rozpaczy.

 Każdy z nas ma swoją własną rzeczywistość albo nawet kilka i czasem trudno orzec, której należy się trzymać.

 Czas ucieka, wieczność czeka.

 A co to za różnica? Ty i Ja...to stracone na zawsze. A bez ciebie nic nie jest ważne.