Ludziom wiara jest potrzebna do stłumienia lęku przed śmiercią.

 Kiedy mowa jest o przeszłości, każdy pisze fikcje

 Początek i koniec są jednym.

 O! i ja także wiem, co to płakać bez łez...

 O, mniamciu. To mlecyk,
chyba ostatni w tym sezonie.

 ... im więcej świeczek na torcie, tym trudniej coś zmienić.

 Kto chce zbyt wiele, jest szalony, ponieważ człowiek nie może posiąść więcej, niż jego serce potrafi pokochać.

 Nic tak łatwo nie staje się oczywistością jak to, że jesteśmy nikim i tym będziemy, i nie ma dla nas innych widoków na przyszłość.

 Jej imię zawsze będzie dla niego jak pocałunek
anioła.

 Czas nie potrzebuje żadnego zakamarka, żadnej szczeliny, by posiąść i zniszczyć duszę oraz ciało. Drogocenny czas, który pociągnął już za sobą tyle istnień. Ludzie rzadko się nad nim zastanawiają. Mają o nim bardzo mgliste wyobrażenie, relatywne i subiektywne zarazem. A przecież czas jest jak najbardziej rzeczywisty, ku niezadowoleniu badaczy atomu i przestrzeni, którzy mnożyli się w trakcie kończącego się właśnie dwudziestego wieku. Jest namacalny bardziej niż jakakolwiek istota; widziałem już, jakie przywdziewa stroje i przybiera oblicza. Widziałem też jak zabija.

 Ludzie zawsze pozostają ludźmi. Najchętniej robią to, czego im nie wolno.