Każdy z nas nosi w sobie jakieś kamienie. Trzeba mieć odwagę, by je z siebie wyrzucić.
Nic. Nic nie widziałem i niczego nie czułem. Jedynie... pustkę, brak koloru, brak czasu. Nicość. Nie wierzyłem, że kiedykolwiek byłem i miałem jakiś kształt.
Nie poddam się, niech ten ktoś, kto patrzy na mnie przez kamerę, widzi, że jestem odważna. Ale czasem to nie podjęcie walki świadczy o odwadze, ale stawienie czoła nieuchronnej śmierci.
Myślę więc jestem - to powiedzenie intelektualisty, który nie docenia bólu zębów.
Babcia tak zawsze mówi, że problemy rozwiązują się same, i to szybko, jeśli ludzie im nie przeszkadzają.
Nie spotkają się już nigdy w odpowiednich proporcjach słowa i dotknięcia; smaki i zapachy; temperatura i światło. Żeby aż tak, nie do wiary, poczuć i posmakować.
Wydaje się, jakbyś miał jakieś inne życie, a ja nie mogłabym być jego częścią.
To może paradoksalnie brzmi, ale są dramaty, które kończą się happy endem.
W wannie z gorącą wodą staję się naprawdę sobą.
Stworzymy dom gdzieś w sobie i będziemy go wszędzie ze sobą nosić.
