Jeśli chce się być szczęśliwym, nie wolno gmerać w pamięci.

 Nie ma martwych języków, są tylko uśpione umysły.

 Pamięć żarła mu duszę niczym potworna choroba.

 Podczas jednego ze spotkań z publicznością we Włoszech ktoś zapytał, jak oceniam swoje osiągnięcie jako drugi po Messnerze. Odpowiedziałem pytaniem:
Czy jest na sali osoba, która pamięta, kto jako drugi stanął na Evereście? Nie pamiętał nikt.

 Dziś świat cały jest martwym domem. Jest olbrzymim obozem koncentracyjnym, tak wielkim,
iż nie potrzeba kolczastych drutów,
gdyż i tak nie ucieknie się nigdzie.
Można tylko kontemplować zagładę.

 Więc siedzimy, rozmawiając o sprawach bez znaczenia i milcząc o wszystkim, co znaczenie ma.

 Wchodząc tu, doznałem dziwnego wrażenia; chcesz, to Ci powiem: pomyślałem sobie, że całe życie moje nie byłem tym, którym być miałem.

 Znacznie trudniej jest sądzić siebie niż bliźniego.

 Ambicją sięgamy wyżej nieba, ale los nasz jest cieńszy od papieru.

 Pazerność jest tą cechą u ludzi, na którą zawsze można liczyć.

 Ja wciąż próbuję zrozumieć samą siebie.