Szłam ulicą i chciałam rzucić się pod samochód.

 Posiedźmy tu dziś wieczór, choćby nie było nam sądzone nigdy już zasiąść razem.

 Powinniśmy wybaczyć naszym wrogom, ale nie wcześniej, nim zawisną na szubienicy.

 Pesymizm to przywilej człowieka, który myśli.

 Najgorzej, kiedy sama nie wiesz co czujesz.

 Trudno. Umrę trzeźwa.

 Wydawał z siebie ponury, beznadziejny dźwięk bezmiernej rozpaczy, najczarniejszej pod słońcem.

 Bo miłość bywa bolesna, zwłaszcza gdy człowiek wie, że nic z tego nie wyjdzie.

 Im więcej czasu poświęcasz na odzyskanie tego, co zostało ci zabrane, tym więcej przecieka ci między palcami. Po pewnym czasie próbujesz tylko zacisnąć mocniej zęby.

 Nie ma takiego życia, które by choć przez chwilę nie było nieśmiertelne.

 To niesamowite, tuż po zakochanych nikt nie przejawia większej ufności od rodziców.