Powiedz jeszcze raz: „prowokujesz”. Prowokująco układasz przy tym usta.

 Przejmuj się tym, co możesz zmienić, reszta sama się rozstrzygnie.

 Zbyt wiele książek w jednym miejscu, a kto wie, do czego mogą być zdolne?

 Nie żałuj, że nie spełniły się twoje marzenia; pożałowania godnym jest tylko ten, kto nigdy nie marzył.

 O przyszłości nie wiemy nic, tworzymy ją.

 Obawiam się, że kiedy moje marzenie się ziści, nie będę już miał w życiu żadnego innego celu.

 Broń jest narzędziem, które ma zmusić twojego wroga do zmiany zdania.

 To nie jest nasz dom, Zunairo. Nasz dom, w którym stworzyliśmy sobie swój świat, został zmieciony wybuchem pocisku.
Tu jest tylko schronienie. Nie chciałbym, żeby stało się naszym grobem. Straciliśmy nasze dobra, nie traćmy jednak naszych dobrych nawyków. Jedynym sposobem walki, jaki nam pozostał, by nie poddać się tyranii i barbarzyństwu, to strzec tego, co dało nam nasze wychowanie
i wykształcenie. Zostaliśmy wychowani na ludzkie istoty z uwzględnieniem tego,
co w nas boskie, i tego, co śmiertelne.

 Cierpimy bo czujemy, że dajemy więcej, niż otrzymujemy w zamian.

 Przecież zawsze mi powtarzasz: książki muszą być ciężkie, bo jest w nich cały świat.

 Wszystkie aspekty ludzkiej natury powinny być nie tylko mile widziane, ale witane z radością czy wręcz celebrowane. Już dość walki o przetrwanie. Nadszedł czas radości i tańca. Wszystko, czym jesteśmy, jest piękne. Nie tylko się z tym pogódźmy, ale dostrzeżmy jakie to fantastyczne i niezwykłe.