Świat nie jest instytucją zajmującą się spełnianiem życzeń.

 Nie można dotykać szczęścia koniuszkami palców. Albo dajesz, albo bierzesz.

 To przecież nie chęć stosowania się do reguł prawa sprawia, że wszyscy zachowują się tak, jak nakazuje społeczny obyczaj, lecz strach przed karą.

 Jak widma, rozciekawieni i pełni ukrytego lęku, niby ludzie normalni wobec jakiegoś entuzjastycznego wybuchu w zakładzie dla obłąkanych

 Chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz mu o swoich planach.

 Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.

 Taki powstrzymywany płacz wybucha potem ze zdwojoną siłą, wstrząsając nie tylko ciałem, lecz bywa, że i całym światem.

 Ciało się starzeje, ale dusza zostaje młoda.

 Nie czuje się ani szczęśliwa, ani nieszczęśliwa i tego nie może dłużej znieść.

 Czas leczy wszystkie rany, czy tego chcemy, czy nie. Czas oddala od nas to wszystko, a na samym końcu czeka na nas wyłącznie mrok.

 Nie mogła być tak kochana. Nawet ona. Nawet przez niego.