-Co to jest? - spytałam, krztusząc się. Wiktoria odparła: -Wódka. ...

 Doliny piękne zostawmy szczęśliwym.

 Kiedy człowiek zstępuje w przepaść, jego życie zawsze zyskuje jasno określony kierunek.

 Veni, verdi, vomui – przybyłem, zzieleniałem, zwymiotowałem?

 Myślę, że świat się w zasadzie kończy, bo miasta, przez które przechodzimy, są tak samo wyniszczone, jak my.

 Nie powinniśmy się wstydzić nawet swojej śmieszności.

 Ludzie zajmują się swoimi sprawami, jakby świat miał trwać wiecznie. A nie będzie trwał. Nigdy nie miał trwać wiecznie.

 Nie bój się być głupia. Niektórzy i tak za taką cię uważają, więc co za różnica?

 Wszyscy szukamy w życiu ideału.

 Tak długo, jak coś żyje w ludzkiej pamięci, nie rozpływa się w niebycie.

 Człowiek nie może się bać,
gdy postępuje właściwie.