A co po czyjej wielkości, jak nie ma w głowie ...

 Jakież to pospolite sprężyny wywołują ruch w świecie: trochę węgla ożywia okręt, trochę serca - człowieka.

 Ateista nie ma już złudzeń - oddał wszystkie w zamian za odwagę.

 Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.

 Nie było nic innego do roboty. Stworzyć coś i umrzeć.

 Gniew odwraca uwagę od wszechogarniającego smutku.

 Chowam ostrożność do kieszeni z nadzieją, że w razie potrzeby zdążę po nią sięgnąć.

 Bać się można rzeczy, które od nas nie zależą - przyszłości, ciemności czy kogoś, kto próbuję cię zabić.

 Największym skarbem człowieka jest życie. Trzeba przez nie przejść tak, by nie zranić drugiego człowieka, bo jutro możemy już nie mieć okazji powiedzieć “Przepraszam”.

 Oddech jednego człowieka, niby nic, a przecież to wszystko.

 Kiedy się jest bogiem, nie trzeba się tłumaczyć.