Kobieta, która publicznie się rozbiera, przypomina mi reżysera filmu kryminalnego, który na wstępie zdradza rozwiązanie.
Tak żyć nie można, nie wolno, a żyje się jednak - to straszne.
Jedyny sposób w jaki uczysz się co nie jest właściwe to przez doświadczenie.
Czy można zostać normalnym człowiekiem, jeśli wzrasta się w takich warunkach?
Mówiła ,że nie czuje się ani szczęśliwa, ani nieszczęśliwa i tego nie może dłużej znieść.
Nadzieja to kolejny etap, z którego się wyrasta.
Właściwie, to dobre słowo. Taka przykrywka do wszystkiego, czego nie chcemy powiedzieć. , to znaczy, nie, nie dobrze, ale prawie źle, ale po co ci o tym mówić.
(...)Właściwie - znaczy prawie kłamstwo.
Właściwie nic mi nie jest.
To znaczy jest mi wszystko.
Zawsze bardziej boli stracić coś, co się miało, niż od początku tego nie mieć.
Bzdury rozprzestrzeniają się z prędkością światła.
Trzeba uczyć się lekcji, profesor nie musi być ten sam.
