Klnę, bo boli. Płaczę, bo nie daję już sobie rady!

 To własne wspomnienia, nie duchy, nawiedzają ludzi.

 Nie ma pokoju bez sprawiedliwości,
nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia.

 Życie nie było po to, by rozpaczać nad tym, co się straciło. Było po to, by się cieszyć tym, co się miał,o niezależnie od tego, jak długo miało się to mieć. O ile zawsze straszne było stracić kogoś drogiego, daleko bardziej straszne, było nigdy go nie mieć.

 Czyż życie - życie uczuciowe zwłaszcza - nie bywa otchłanią sprzeczności.

 Nie gniewem, lecz śmiechem się zabija.

 Księża i naukowcy mają rację co do jednej rzeczy: w głębi serca, w swojej naturze, nie jesteśmy lepsi od zwierząt.

 Wiedziałam, że z każdym krokiem oddalam się od niego bezpowrotnie.

 Bo przecież nie musi Cię kochać cały świat, czasem wystarczy tylko jedna osoba.

 Życie jest cierpieniem, przetrwać znaczy odkryć w nim sens.

 Mogła panować nad najpotężniejszymi zjawiskami na ziemi, ale wciąż nie potrafiła znaleźć w sobie mocy, aby zapanować nad najważniejszym, nad własnym sercem.