Zajrzawszy w pustkę własnego losu, trudno brnąć dalej.

 To nie wstyd płakać, mój mały. Łzy są tym, co w nas najszlachetniejsze.

 Mnóstwo rzeczy nie ma większego znaczenia, nie przeszkadza to jednak ludziom długo się nad nimi zastanawiać.

 Dopóki nie połączy ich świadomość,
nigdy się nie zbuntują; dopóki się nie zbuntują, nie staną się świadomi.

 Trzeba się nauczyć zapominać

o cudzych obietnicach.

 Inteligentni ludzie są często zmuszani do picia, by bezkonfliktowo spędzać czas z idiotami.

 To takie smutne, wszystko takie smutne; przeżywamy nasze życie jak idioci, a potem umieramy.

 Życie jest jak nudna sztuka teatralna - kończy się zaśnięciem.

 Dorosłość to usychające koryto rzeki, to pozbawiona płatków róża, to taki czas, kiedy się już o niczym nie marzy, nie podejmuje wyzwań.

 Nie pan nigdy nie przyjmuje odznaczeń, którym nie towarzyszy odpowiednia kwota na czeku. Korzysta na nich tylko ten, kto je przyznaje.

 Kiedy przestajemy wierzyć własnym myślom, życie nabiera lekkości.