Upadek kusi, tak jak kusiło wchodzenie na szczyt.

 Nie sposób odwołać przykrych słów, choćby się ich potem żałowało.

 Może właśnie na tym polega odwaga - kiedy człowiek już o nic nie dba.

 Opowieść trwa, historia nie kończy się nigdy.

 Wracam do domu z uczuciem tęsknoty. Takiej dziwnej tęsknoty, nie wiadomo ani za czym, ani za kim. Takiej tęsknoty chyba metafizycznej, na którą pomagają tylko ciepłe dłonie. Nie chcę sam spędzić reszty tego wieczoru.

 Oczywiście zapomniałem, że gdzie diabeł nie może, tam Georgine pośle.

 Nic dziwnego. Diabeł dba o swoich.

 Powoli zbliżało się rozstanie, które przeczuwałam każdą komórką mojego ciała. I właściwie chciałam umrzeć, żeby o tym nie myśleć.

 Po co oglądać to, czego już nie ma, lekceważąc to, co jest?

 Planuj tylko to na co sam masz wpływ, inne rzeczy mają już swój plan.

 Kiedy życie wręcza ci cytrynę, upiecz ciasto cytrynowe.