Ale trzeba umieć także przegrywać. Inaczej nie można by żyć.

 Pesymista narzeka na wiatr; optymista oczekuje na zmiany; realista dostosowuje żagle.

 Nikt, to często najniebezpieczniejsza osoba.

 Kocham moje przeciwieństwo, mój negatyw, moją truciznę i najlepsze antidotum.

 Lepiej jest złamać własne serce, niż stracić honor.

 Człowiek nie może walczyć z tym, co boskie.

 Nie w tym rzecz, ile jeszcze przed nami upadków, ale w tym ile razy będziemy mieli siłę wstać.

 ,,To źle, że miłość, choć ślepa i głucha,
Idzie, gdzie zechce i czego chce słucha.

 Nigdy nie traktowałam cię poważnie.
Gdy się spotkaliśmy, było już na to zbyt późno.

 Aureliano (...) nie przestał pragnąć jej ani przez chwilę. Znajdował ją
w ciemnych sypialniach zdobytych miast(...), w zapachu zaschniętej krwi na bandażach rannych, w nagłym lęku wobec niebezpieczeństwa śmierci, wszędzie i o każdej godzinie.(...)Im głębiej jednak pogrążał jej obraz w gnoju wojny, tym bardziej wojna upodabniała się do Amaranty.

 Samotność to dziwna rzecz.
Zakrada się cicho i niepostrzeżenie. Siada obok ciebie w ciemności. Głaszcze cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej.