Najbardziej nawet głupi człowiek odczuwa potrzebę czegoś wzniosłego.

 Kłopot z ludźmi dzisiaj polega na tym, że brakuje im godności.

 Książki warto pisać tylko wtedy, jeśli przekroczy się ostatnią granicę wstydu; pisanie jest rzeczą bardziej intymną od łóżka; przynajmniej dla mnie.

 -Tak bardzo za tobą tęskniłam.
Nie wiedziałam, ze do mnie wrócisz.
Myślałam, że cię straciłam na zawsze.
-Poświęciłaś się-odparł Jack -A niebiosa cię za to wynagrodziły.

 Krew z serca mojego twoją jest ochroną!

 Czymże jest, Wilhelmie, sercom naszym świat bez miłości? Tym zapewne, czym byłaby bez światła latarnia magiczna. Ledwo wstawisz w nią lampkę, natomiast jawią się na białej ścianie barwne obrazy! A choćby były one tylko przelotnymi złudami, to jednak są nam szczęściem, stoimy jak młodziki
i z zachwytem patrzymy
na to cudowne zjawisko.

 Każdy, kto przestał się uczyć, jest stary, niezależnie, czy ma dwadzieścia,
czy osiemdziesiąt lat. Każdy, kto ciągle się uczy, pozostaje młody. Najważniejszą rzeczą w życiu jest utrzymywanie umysłu młodym.

 Jak przekleństw wiązanki bywają poranki.

 Tak, "kiedyś" to jest dobre słowo. Niby precyzyjne, a takie rozmyte. Niewiadome. Jak liczba Pi, jak Piekło, które przecież nie istnieje, a zatem może i "kiedyś" jest wyłącznie iluzją. Jakąś rozpaczliwą obietnicą, która nie zostanie dotrzymana. I mam tak mówić każdemu: "Kiedyś cię pokocham. Bądź cierpliwy. Kiedyś." Właśnie tak?

 Na tym polega tragedia. Nie na tym, że jeden człowiek miał odwagę wybrać zło. Ale że miliony nie odważyły się wybrać dobra.

 Rozpaczać po rozłące z ukochaną jest rzeczą dopuszczalną, a nawet godną.