Nie widzę jednostek, widzę serce i ducha walki całej drużyny.

 Błoto stwarza czasem pozory głębi.

 Niewiele rzeczy tak bardzo oszukuje jak wspomnienia.

 
-Czesiek: A na ch*j mnie ten kaktus?! (Wyrzuca kaktus przez okno).
Rozlega się dźwięk alarmu samochodowego.
-Kuba: Chyba rozwalił pan komuś bryczkę.
-Czesiek: Nauczy się parkować w garażu, hy, hy. A ty, koleżko... Cii! Cicho, cicho... Ku*wa, to chyba mój!

 - Może umrzeć.
- Gorzej. Może to przeżyć.

 Nie da się przejść rzeki suchą stopą.

 Oczy czarne jak ocean o północy.

 Łatwo być szydercą, jednak dużo trudniej o konstruktywne rozwiązanie problemu.

 Nie podoba mi się wyniosłość, nie podobają mi się ludzie, którzy stawiają siebie wyżej od innych. Mam ochotę dać im rubla i powiedzieć: jak się dowiesz, ile jesteś wart, to wrócisz i oddasz resztę.

 Tego wieczoru śmierć zatańczy pośród nas.

 Zmarli mają tę zaletę, że nie wymagają natychmiastowej pomocy.