
Po co oglądać to, czego już nie ma, lekceważąc to, ...
Po co oglądać to, czego już nie ma, lekceważąc to, co jest?
Umysł ludzki to pusty pokoik, który powinno się umeblować według własnego wyboru.
Historia ma zwyczaj zmieniać ludzi, którzy myślą, że ją zmieniają.
Niewiele go obchodziły powierzchowne analizy, prawie zawsze fałszowane przez roztargnienie i filologiczne sztuczki. Jedynie ważny był ciężar w żołądku, czysto fizyczne podejrzenie, że coś szło źle, że prawie nic nie szło dobrze.
Kiedy człowiek jest naprawdę zraniony, nie może znaleźć słów.
Ciemne okna są czasem bardzo jasnym dowodem.
Bóg nie zawsze ciska ci piaskiem w oczy. Przeważnie, ale nie zawsze.
O tym, co jest prawdziwe, a co nie, każdy musi zdecydować we własnym sercu i serce każdemu podpowie.
Mówiłam ci już wcześniej, nad czasem nie umiem zapanować.
Kto się ceni, ten się leni.
Można zabijać z sercu. Po prostu przestać kogoś kochać. I wtedy ten ktoś umiera.