Najlepszych ludzi uformowało naprawianie własnych błędów.

 Nieśmiałość i tchórzostwo w połączeniu z zadufaniem to potworna kombinacja.

 Trzeba będzie sporo się natrudzić
i wiele ryzykować… ale przecież
na tym polega życie, prawda?

 Co niezastąpionego mam w sobie? To, moje myśli. Moje troski. Moje przywiązania. Moje miłości.

 Skąd można wiedzieć,czy ktoś,kogo się kocha,nie jest potworem?

 Niezrozumienie rodzi nieufność.

 (...)" Za dużo wszystkiego może zniszczyć (...). Za dużo ciemnosci może zabić,za dużo swiatła oslepić."

 Ten facet był jak nałóg - brzydki, niezdrowy i groził zawałem.

 Ten, kto kocha, nie umiera!

 Nie mogłam znieść uczciwości. Powiedział mi zbyt wiele nieprzyjemnych prawd na mój własny temat, a coś twardego, mrocznego, co żyje we mnie, nie mogło znieść światła.

 Patrzyłem, jak odchodzi: pociągnięcie pędzla rozmywające się na płótnie czasu.