Gdy wieją wichry zmian, jedni budują mury, inni budują wiatraki.

 Walkę kończy śmierć, każda inna rzecz walkę jedynie przerywa.

 Zawsze widzimy tę najlepszą z dróg, wybieramy jednak tę, do której przywykliśmy.

 Świat jest koszmarnie hałaśliwy, a na wodzie panuje taka cisza, że człowiek słyszy własne myśli.

 Nie można przeżyć na nowo czasu, który się już raz przeżyło.

 Już wiem, po co są słowa. Ratują przed nadmiarem uczuć.

 Kawa była słaba i bez smaku. Nie miała treści, a jedynie formę.

 (...) kiedy myślisz, że już nic się nie da zrobić, musisz pomyśleć jeszcze raz.

 Jesteś niesłychanie odważna.
Z początku właśnie to w tobie podziwiałem. Teraz mnie to przeraża.

 W moim życiu nic nigdy nie zblakło z czasem i nie zajęło pośledniego miejsca w katalogu osiemnastoletnich doświadczeń. Wspomnienia trwały przy mnie, mój mózg zawalały żywe obrazy, posegregowane jak fotografie i stare suknie w komodzie babci. Nie byłam jedynie szaloną kobietą na strychu - byłam również tym strychem. Przeszłość otaczała mnie
ze wszystkich stron.

 Książka to chłodny, lecz pewny przyjaciel.