Gdy wieją wichry zmian, jedni budują mury, inni budują wiatraki.

 Matka powiedziała mi kiedyś, że samotnie nie da się przetrwać - a gdyby nawet jakoś się udało, to nikt nie chce takiego życia.

 Istnieją ludzie, którzy uciekają przed miłością i odnajdują schronienie w osamotnieniu.

 Nie zamierzam przepraszać za to, jak żyję.

 Człowiek nie dostrzega ważnych chwil w życiu, rozumie to dopiero wtedy, gdy jest już za późno.

 Bo w miłości najpiękniejsze jest oczekiwanie.

 Nikt nie potrafi unieść całego świata na swoich barkach.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić.
Na obojętność jednak nie ma rady.

 Wydawał z siebie ponury, beznadziejny dźwięk bezmiernej rozpaczy, najczarniejszej pod słońcem.

 Zawsze można uciec z więzienia. Ale z wolności?

 Jeśli nie dotrzymujesz słowa w małych sprawach, to nie dotrzymasz też w dużych.