Kiedy był z nią, zawsze szeptał.

 Chciałaś swojej niezależności
ale nie chciałaś bym pozwolił Ci odejść.

 Sen to ratunek duszy przed atakiem paniki.

 Wór ziemniaków, czy worek książek, jednaki problem dla skrzydeł.

 […] poznałem już emocje i poznałem nudę. Nuda była lepsza.

 Nie szukaj mnie, nie trzeba.
Gdy jestem - nie dostrzegasz.
Gdy znikam - łzy wylewasz.
A mnie nie ma.

 Wiesz, co mówią o nadziei. Nadzieja rodzi wieczną nędzę.

 I czuł, że jest zupełnie niewyjątkowy w najlepszy możliwy sposób.

 Widocznie można przeżyć nawet to, co najgorsze.

 Życie zaczyna się dopiero jesienią, kiedy robi się chłodniej.

 - Ciągle wydaje mi się to... nierzeczywiste - szepnął. - Chyba jeszcze nie przywykłem do... bycia kochanym. Cały czas myślę, że za chwilę się obudzę.