Kiedy był z nią, zawsze szeptał.

 Trzymaj język na uwięzi, bo może cię zgubić.

 Z tęsknoty pisze się wiersze.

 Nikt nie kocha, tak jak my kochamy, nikt nie cierpi, tak jak my cierpimy.

 Ludzie boją się tego, czego nie rozumieją.

 Kilka stron w bucie również unosi głowę.

 Ile można poświęcić dla osoby, którą się kocha, i w dalszym ciągu ją kochać?

 Czasami stary świat
musi się nam zawalić,
byśmy mogli budować nowy.

 Trzeba w ogóle mieć serce, żeby można je było złamać.

 Zaczyna się od jednego kłamstwa, a potem nie wiadomo już, jak się powstrzymać od kolejnych.

 My, młodzi, silni, odważni i pełni werwy padamy na kolana, zdruzgotani ciężarem życia.