Niech zginie świat, byleby stało się zadość sprawiedliwość.
"Podobnie jak w stanie embrionalnym nie ulegając wpływom byłem posłuszny jedynie samemu sobie i przeglądając się w wodach płodowych nabierałem szacunku do siebie, tak teraz wsłuchiwałem się krytycznie w pierwsze spontaniczne wypowiedzi rodziców pod żarówkami. Miałem wyczulone ucho. Choć można było nazwać je małym, odstającym, zalepionym od biedy ślicznym, zachowywało jednak każde z tych tak dotąd dla mnie ważnych , bo stanowiących pierwsze wrażenia zdań. Więcej jeszcze: wszystko, co pochwyciłem owym uchem, oceniałem natychmiast maleńkim mózgiem i po rozważeniu tego, co usłyszałem, postanowiłem to i owo przyjąć - tamto zdecydowanie odrzucić.
A może nie trzeba mówić? Może trzeba coś zrobić?
Który dzień w naszym życiu nigdy nie nadchodzi?
Jutro.
Ja nie żądam niczego prócz sprawiedliwości.
Czy nie przyszło ci na myśl, że są jeszcze rzeczy, które można dostać za darmo, czy też rzeczy, których w ogóle kupić nie można?
Gówno mam, a nie serce. Nie uda wam się mnie zmusić, żebym coś poczuł. Nie uda wam się do mnie dobrać.
Bo zawsze wpadamy w sidła nieodpowiednich facetów(...)
Takich, którzy mieszają nam w głowach i rozdeptują serca.
Najgorszą torturą jest czekanie.
Naprawdę głębokiego smutku nie da się wyrazić nawet łzami.
