Augustus Waters gadał tak dużo, że przerwałby mi nawet na własnym pogrzebie.
Zadłużeni, związani umowami, lepiej niż demokrację znamy pułapki rynku. Zdobyta przez pokolenie rodziców wolność polityczna, prawo do wyrażania przekonań, zrzeszania się i podróżowania przyszły w pakiecie ze zniewoleniem konsumpcyjnym.
A w podzięce dam
Ci swe serce.
Gdyby była meblem, to jakim? Lampką do czytania, odparła.
Zaprzyjaźnij się z bólem, a już nigdy nie będziesz samotny.
Nikt nie może uniknąć cierpienia. Ani Bóg, ani ty. Ani twoi rodzice, ani ja.
Powinienem był. Sam do siebie. Tyle takich wyrzutów. Mógłbym budować z nich domy,
palić nimi w piecu, nawozić nimi ogród.
Mogła panować nad najpotężniejszymi zjawiskami na ziemi, ale wciąż nie potrafiła znaleźć w sobie mocy, aby zapanować nad najważniejszym, nad własnym sercem.
Uśmiecham się i całe szczęście, że uśmiechy nie robią hałasu.
Może trochę będę tęsknił, jeżeli przybłąka się do mnie jakaś myśl o tobie.
