Oddycha się tu melancholią bardzo szczególną, melancholią krańców świata.

 Kiedy człowiek przeczyta jakąś książkę, to jest z nią związany już do końca życia.

 Naszą najważniejszą troską powinno być wspieranie nauki i literatury. Wiedza jest w każdym kraju najpewniejszą podstawą powszechnego szczęścia.

 Nic mi nie jest - wyszeptałam. Musiałeś go rzucać prawie na drugi koniec sali?

 Teraz uważam, że tylko dzieci potrafią się prawdziwie cieszyć.

 To jak inni mnie widzą, nie ma ze mną żadnego związku. To nie mój problem, lecz ich.

 Płaczą tylko małe głupie dziewczynki.

 A niewiarygodne, które stawało się faktem, nie opuściło mnie, wierzyłem w to niewiarygodne, w te zaskakujące niespodzianki, w te osłupienia. To była moja gwiazda, która towarzyszyła memu życiu chyba tylko po to, żeby przekonać się, że ciągle na nią czeka coś zadziwiającego, a ja, wciąż mając przed oczyma odblask tej gwiazdy, wierzyłem w nią coraz bardziej, a to dlatego, że kiedyś wywyższyła mnie na milionera, a teraz, kiedy zleciałem z niebios na łeb na szyję, stwierdziłem, że ta moja gwiazda lśni mocniej niż przedtem i że dopiero teraz będę mógł zajrzeć wprost do jej serca, do samego środka, i że to wszystko, co dotychczas przeżyłem, musiało osłabić moje oczy tak, żeby mogły więcej przeżyć i więcej znieść. Znaczy, żeby zobaczyć i poznać, musiałem osłabnąć. Tak to było...

 Gdzieś musi być granica błędów do popełnienia przez jedną osobę.

 Moje serce wali tak głośno, że jestem pewna , iż mogę je usłyszeć.

 Problem w tym, że jeśli ze strachu przed wrogiem otoczysz się murem obronnym, ten mur nie przepuści również przyjaciół