
Po cóż - pomyślała - udawać dwie osoby naraz, kiedy ...
Po cóż - pomyślała - udawać dwie osoby naraz,
kiedy ledwie wystarczy mnie na jedną,
godną szacunku osobę.
Są tacy, którzy dopatrują się szaleństwa w wielu bardzo ludzkich sprawach.
Kiedy człowiek jest przygnębiony, nie może się nawet zastanowić.
Tak chyba wyglądają wszystkie pożegnania - przypominają skok w przepaść. Najtrudniej podjąć decyzję, że się to zrobi. Kiedy już się leci, nie można zrobić nic innego, jak tylko się temu poddać.
Nie buduj domu na piasku.
Opłacz i zachowaj w pamięci.
Ale żyj tu i teraz.
Wiedziałam, że słowa mogą ranić, ale nie wiedziałam, że mogą zabić.
Utrata wspomnień to jak utrata części duszy.
Musisz myśleć o jutrze nawet, jeśli może ono nigdy nie nadejść.
Bez bólu nie ma zdobyczy.
(...) banalni ludzie przystosowują się do świata, a ci niepokorni przystosowują świat do siebie.