Niedowiarstwo przychodzi naturalnie, niewiarę trzeba w sobie wyrobić.

 Można oszukać czas, ale on w końcu zawsze z nami wygrywa.

 Bez ciemności nie ma światła. Bez zła nie ma dobra.

 Człowiek ma cenę.

 Młodość już taka jest, sama ustala granice wytrzymałości, nie pytając, czy ciało to zniesie. A ciało zawsze znosi.

 Jesteśmy sami dla siebie największą niespodzianką.

 Niech was nie zwiodą ich ludzkie oblicza - żyjemy wśród trupów.

 Zawsze, gdy z nim jestem, choć odurza mnie jego obecność, przychodzi do mnie myśl, której się boję: Gdzieś w głębi ogarnia mnie przerażenie, że jeśli go stracę, to jakbym straciła część siebie i zostanę okaleczona już na całe życie.

 Zadałem to pytanie z bardzo ważnego powodu, z jedynego powodu, który usprawiedliwia każde pytanie - z czystej ciekawości.

 Jak przejść przez życie, jeśli nie można zapomnieć tego wszystkiego, co zniszczyliśmy?

 Wszyscy robimy te same błędy.
Uciekamy od naszych demonów,
zamiast nauczyć się z nimi żyć.