Z własnego piekła nie można nigdzie uciec.

 Nie mają Ci kogo zabrać, jeśli nikogo nie masz.

 Ten świat jest opętańczo piękny, nie dlatego że jest, ale że ja go tak widzę.

 Widziała to, czego nikt inny nie mógł dostrzec, słyszała dźwięki niemożliwe do słyszenia, czuła zapachy jakich doprawdy nikt nie czuł.

 Nie krytykuj czegoś, zanim nie spróbujesz.

 Wszystko bowiem, dobre czy złe, kiedyś się kończy.

 Oto piękno światła. [...] Oświetla przedmioty, ale również oślepia i odwraca uwagę.

 Pusty śmiech w marmurowych korytarzach.

 Porzuć wszystko, co znasz. Porzuć, porzuć, porzuć. Nie bój się, że zostaniesz bez niczego, bo na koniec to nic będzie ci podporą.

 A jej makijaż wyglądał na zrobiony w ciemnej szafie kulkami do paintballu.

 Bo człowiek nie wie, gdzie się znajduje to, czego szuka i często unika długo miejsca, dokąd,
dla innych przyczyn wszyscy nas zapraszają.