Być inteligentnym to bardzo męczące.

 Zazdrość mi nie pasowała, gniotła w szyję jak za ciasny kołnierzyk.

 Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.

 Nigdy nie posiadamy drugiego człowieka.

 O tak, w tamtych czasach politykę traktowano nad wyraz poważnie. Na przykład już na długo przed wyborami skrzętnie gromadzono zgniłe jaja...

 Pozostać w raju i być w nim szatanem? Wrócić do piekła i stać się tam aniołem?

 Zmiana zawsze wywołuje niepokój.

 Tak długo opakowywałem się w milczenie, że trudno mi się rozpakować w słowach.

 Z czasem miłość zmienia się: staje się bardziej miękka, bardziej rozciągliwa, prawie przezroczysta.
Czasami sprawia wrażenie waty, a potem jest znowu jak szkło.

 Gdy ludzie wiedzą, jaki jesteś, to chcą cię kontrolować.

 Nikt z ludzi nie umie zaczarować śmierci.