(...) całkowita degeneracja, całkowity powszechny upadek wszystkiego.

 Kiedy nie znasz własnego umysłu, wypełniasz go cudzymi poglądami.

 W życiu piękne jest życie.

 Obie ręce oparłszy o poręcz drewnianą, rzekł z uporem, że ducha zobaczył dziś rano.

 Bo nigdy tak naprawdę nie będziemy w stanie zrozumieć drugiego człowieka. Możemy jedynie próbować, szukając po omacku drogi przez tunele, starając się oświetlić je pochodnią.

 Nie można przecież wciąż być uprzejmym i towarzyskim. Po prostu nie można nadążyć.

 Nie do wiary, jak zmienia się człowiek kiedy się uśmiecha.

 Najwyraźniej jak na kogoś tak inteligentnego - jak o sobie myślałam - byłam dość głupia.

 Zaryzykujcie, postawcie stopę na ziemi nieznanej.

 Istnieje ogromna przepaść między teorią a praktyką.

 Świat nie jest okropny, ale jest pełen okropnych ludzi.