(...) całkowita degeneracja, całkowity powszechny upadek wszystkiego.

 Dziesięć tysięcy marzeń zamkniętych w grobowcach ich zwęglonych serc.

 Nie mówiłbym tyle o sobie, gdybym kogoś innego znał równie dobrze.

 Straszliwa samotność znalazła ujście w gorących łzach...

 Jesteśmy jak gwiazdozbiór, a zmiany w konstelacjach zawsze prowadzą do chaosu.

 Sukcesu się nie osiąga przez gonienie za nim. On przychodzi sam, przyciągnięty przez moc człowieka, którym się stajesz.

 Nigdy nie płacz po niczym, co nie może zapłakać po tobie.

 Czym właściwie jest życie, w którym smutki i radośc tak dziwnie splatają się w jeden wspólny los.

 Pamiętaj, że kochamy się do szaleństwa, więc możesz mnie całować, kiedy tylko zechcesz.

 Czujemy coś do wszystkich ludzi. Miłość przeplataną nienawiścią. Nienawiść przeplataną miłością. Zawsze pojedyncza jednostka odciska piętno na naszej duszy, zostawia po sobie ślad. Prędzej czy później pomyślimy o takich osobach. Przypomnimy sobie ich udział w naszym życiu, i to ile do niego wnieśli, lub z niego zabrali. I albo uświadomimy sobie własną głupotę, albo nadal będziemy błądzić po swych umysłach, szukając odpowiedzi na jeszcze niezadane pytania.

 Już cztery razy przestałem Cię kochać i zacząłem na nowo.