- Zawsze to strasznie długo […] - Zawsze nie trwa ...

 Miał ochotę wyjść ze swego życia tak, jak się wychodzi z domu na ulicę.

 Bezczynność jest matką wszelkiego zła.

 Życie jako palący się papieros, coraz więcej i więcej popiołu, aż w końcu tląca się starość i koniec, zostaje sam tylko martwy filtr.

 Życie tam, gdzie nie pasujemy, to jedna z najsmutniejszych pomyłek człowieka.

 Regulamin ma sens, pod warunkiem, że od czasu do czasu się go narusza.

 Łzy roztopią zlodowaciałe serce, które zamroził głęboki żal.

 A jak najlepiej mógłby okazać męstwo?
Odchrząknął. Puścił ogonek. Stanął wyprostowany. - Dawno, dawno temu... - rzucił głośno w mrok. Wygłosił właśnie te słowa, ponieważ były to najpiękniejsze i najpotężniejsze słowa, jakie znał i samo ich wypowiadanie dodawało mu otuchy.

 Wiem jak ułożyć rysy twarzy,
by smutku nikt nie zauważył.

 [...] "jutro" to było o całą wieczność za późno.

 Robiłam to już. Wiele razy. Zamykałam oczy i odchodziłam.