Słuchaj mnie uważnie, panie Garron, bo właśnie mówię ci, że ...

 Każdy wie najlepiej, gdzie go trzewik ciśnie.

 Za rok też już mnie nie poznasz - wybacz.

 Płomień gniewu opada, powoli przygasa. Rany się goją. Kiedy jednak pozwalasz, żeby tak się stało, umiera też część twojej duszy.

 Można mieć w sobie wiele odwagi, a nadal odczuwać strach.

 Są jednak granice, których nikomu nie wolno przekroczyć, a ich przekroczenia usprawiedliwić, bez względu na to, jak ważne byłyby powody.

 Złoszczenie się na kogoś jest jak picie trucizny w oczekiwaniu,
że ta druga osoba umrze.

 Na sercu mi ciężko od czegoś, czego nie pojmuję.

 Samotność wzmacnia.

 Było tak jakby cała nasza nadzieja została zabrana razem z naszą Hope.

 W życiu wszystko ma swój zmierzch. Tylko noc kończy się świtem