Normalny człowiek nie robi rzeczy, których musiałby się wstydzić.

 Lustro jest czymś magicznym, jak kino. Zwłaszcza gdy gramy kogoś innego niż my sami.

 Istniejemy, póki ktoś o nas pamięta.

 Wspomnienia czasem nie dają zasnąć, ale bez wspomnień nie ma czego śnić.

 Jak słońce topi lód,
tak dobroć usuwa

nieporozumienia,
nieufność i wrogość.

 Jakże często człowiek znajduje urodę tam, gdzie najmniej by się jej spodziewał.

 Stworzymy dom gdzieś w sobie i będziemy go wszędzie ze sobą nosić.

 [...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Nie ma znaczenia, co daje nam wszechświat. Ważne jest to, co my mu oferujemy.

 Im bardziej się starzeję, tym większego nabieram przekonania, że nie ma nic tak żałosnego, tak śmiesznego, tak absurdalnego i tak absolutnie cudownego jak człowiek…

 Szczęśliwe zakończenie to luksus
na jaki może pozwolić sobie fikcja.