Największym dobrem człowieka jest to, że może zapominać, inaczej nie ...

 (...) na radość życia składają się takie właśnie drobiazgi, a nie rzeczy wielkie.

 Popełniłam fatalny błąd, myśląc, że może mnie ocalić.

 Jeśli na nic się nie odważysz, gdy minie dzień, niczego nie zyskasz.

 Popularność to zwierzę, które karmi się samo sobą.

 Ubóstwo cnoty nie traci.

 Człowiek, który odrzuca esencję swojego istnienia, to człowiek, który drąży dziury w kielichu swojego szczęścia.

 Problemem nie są nogi, oczy czy usta.
Problemy są zawsze w głowie.

 I czuł, że jest zupełnie niewyjątkowy w najlepszy możliwy sposób.

 Bo prawda jest taka, że najlepiej się do nikogo i do niczego zbytnio nie przywiązywać.

 Niektórzy (...) stawiają się nie wtedy, kiedy trzeba.