Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba.

 Sprytni despoci nigdy nie ponoszą konsekwencji swoich czynów.

 Zaśnij, wyśnij o mnie sen.

 (...) nieustanna dyscyplina w stosunku do siebie jest warunkiem codziennego postępu, nieustanne porządkowanie nie tylko własnego umysłu, ale także wszystkich powszednich, drobnych i najdrobniejszych spraw.

 Sama broń nie wystarcza, by utrzymać w świecie pokój. Najważniejsi są ludzie.

 Nawet najdzielniejsi nie mogą walczyć ponad siły.

 Niektóre rzeczy powinny by zostawać zawsze nie zmienione. Żeby można je wpakować do jednej z tych wielkich oszklonych szaf i tak je przechowywać.

 Odejdź od ludzi, którzy szantażują twoje emocje. Którzy wiecznie gadają o sobie. Których gęby kruszą się w kłamstwach. Odejdź od takich, którzy prześladują, obarczają winą i ogniem. Odejdź od tych, którzy mają na ciebie wyjebane. Zrozum, że nie naprawisz świata, że nie zmusisz nikogo, aby trwał przy tobie, kiedy nosisz ze strachu serce na ramieniu. Wiesz, czasem trzeba się poddać, żeby się ocalić.

 Cokolwiek się zdarzy, wielkich czynów nic nie umniejszy.

 Dobre uczynki mogą ranić bardziej niż cokolwiek innego.

 Jedno drzewo, może być początkiem lasu
Jeden uśmiech, może rozpocząć przyjaźń
Jedna dłoń może komuś pomóc
Jedno słowo może określić cel
Jedna świeca może pokonać ciemność
Jeden śmiech może pokonać smutek
Jedna nadzieja może uratować ducha
Jeden dotyk może pokazać troskę
Jedno życie może sprawić różnicę