Wiele tracimy wskutek tego, że przedwcześnie uznajemy coś za stracone.

 Kiedy byłem z nią, reszta świata nie była ważna.

 Redukowanie żywego człowieka do wyobrażenia o nim jest formą przemocy.

 Kto czyta miedzy wierszami znajduje to co chce.

 Hrabina bowiem od dawna żyła tylko dla swego największego przyjaciela - pamiętnika.

 Ale rzeczą bardziej wstydliwą jest żyć.

 Rozmawiając z kimś, człowiek zawsze się trochę odsłania, mówi choćby w skrócie, jaki był kiedyś i co sprawiło, że dziś jest taki, a nie inny.

 Nie można ocalić życia, dopóki się go straci.

 Samotnemu cały świat pustynią.

 Nieważne, jak daleko by człowiek uciekł, zawsze sam siebie dogoni.

 Od dziecka nie ufałem tym, którzy poganiają zegary.