Wiele tracimy wskutek tego, że przedwcześnie uznajemy coś za stracone.

 Żyjemy dzięki nim i oni żyją w nas.

 Wszyscy jesteśmy grzeszni, pytaniem jest tylko czas i wymiar kary.

 Często jedyny ratunek, to właśnie dno, od którego można się odbić.

 Czasami masz ochotę ich ranić. Tych, którzy kochają cię za mocno.

 W każdej pogłosce jest ziarno prawdy, problem tylko, jak je znaleźć.

 Ludzie boją się śmierci, a mnie coś podpowiada, że jest to najpiękniejszy moment życia.

 Czy widziałeś kiedyś, żeby myśliwy patrzył w oczy temu, kogo ma upolować?

 Myślę, że najlepiej jest kochać dzielnie i akceptować - tyle ile można znieść.

 Korzystaj z dnia, jak najmniej ufając przyszłości.

 Niszczy nas to co kochamy.