
Nigdy nie wie się, co poradzić z tym krzykiem, co ...
Nigdy nie wie się, co poradzić z tym krzykiem, co odzywa się w nas samych.
Dążąc do rozkwitu człowiek pokonuje niebo, ale kiedy osiąga to, czego pragnął, niebo pokona jego.
Idź swoją drogą, a ludzie nich mówią, co chcą.
Słowa, słowa, słowa.
Zdolni ludzie potrafią się nauczyć nawet pokory.
Jakość miejsca zależy od towarzystwa.
Czas, im bardziej jest pusty, tym szybciej płynie. Życie pozbawione znaczenia przemyka obok, jak pociąg niezatrzymujący się na stacji...
Czym może być człowiek, dowiadujemy się w sytuacjach wyjątkowych. Jeżeli takie się nie zdarzają, żyjemy w nieświadomości.
Drobnych złodziejaszków wieszają, wielkim się kłaniają.
Nigdy nie rozumiemy miłości innych.
Jego słowa to moja zguba, przywodząca mnie nad skraj przepaści.