Trudno myśleć logicznie, gdy w głowie kłębią się demony.

 Sądzę, że przemowy zabijają miłość.

 (...)strachem można zmusić człowieka do wszystkiego poza samodzielnym myśleniem.

 Jeśli każesz mi odejść, odejdę. Może powrót do dawnego życia będzie dla ciebie zbyt bolesny; może łatwiej ci będzie wymazać pamięć o nas. To by był koszmar, ale zrobię to, jeśli będzie trzeba. Mogę stracić cię w taki sposób, jeśli nie stracę cię dzisiaj. Pozwolę ci odejść jeśli zostaniesz.

 Na każdą boleść istnieją dwa lekarstwa - czas i milczenie.

 Nie wolno niczego, co ważne, odkładać na później.

 Mam zwyczaj patrzeć ludziom prosto w oczy, by wiedzieli, że naprawdę ich zauważam.

 Ironia to dobre miejsce, żeby się ukryć, jedno z wielu substytutów ciszy.

 Nic tak łatwo nie staje się oczywistością jak to, że jesteśmy nikim i tym będziemy, i nie ma dla nas innych widoków na przyszłość.

 Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.

 Każdy ma możliwość wyboru. A każda decyzja ma swój skutek.