Należy zachować zimną krew, zdrowy rozsądek i szablę przy boku.

 Jakże nisko upadają wielcy.

 Nie możesz trwać w bezruchu.

 Metaforyczny ciężar spadł mu z alegorycznego serca.

 Wszystko przestaje być straszne, kiedy widzisz, jak nadchodzi.

 Nie krew z mojej krwi, nie kość z mojej kości, lecz to nie umniejsza matczynej miłości. Więc zawsze już o tym pamiętaj, mój kotku, że cię nie nosiłam pod sercem, lecz w środku.

 Jeśli kogoś kochasz, musisz dać mu wolność.

 Znać ciebie i nie kochać, kochać cię, a nie kochać wiecznie - oto dwie rzeczy równie niemożliwe.

 Niewykorzystane szanse palą bardziej niż nieudane podejścia.

 Wszystko zaczyna wyglądać inaczej, zupełnie jakbym wyszedł z jaskini Platona. Jest jasno i trochę kłuje - światło w oczy, a świat w serce.

 To, że musisz zajmować się wielkimi sprawami, nie znaczy przecież, że te małe się nie liczą.