Miłość pociesza jak słońce po deszczu.

 Zło było uwodzicielskie i łatwe, zaś cnota - trudna i niedoceniana przez innych.

 Powiedziała mi: Tak bardzo się boję... Zapytałem: Czego? A ona: Bo jestem tak bardzo szczęśliwa. Takie szczęście jest aż przerażające. Zapytałem ją, dlaczego tak uważa. Odpowiedziała: Bo takie szczęście przytrafia się tylko wtedy, gdy zaraz ma się coś utracić.

 Gdy człowiek ma przy sobie książkę, nigdy nie jest sam, nieprawdaż?

 
Bez cierpienia jakaż by z życia była przyjemność; wszystko obróciłoby się w jedno nie kończące się nabożeństwo: święte, ale dość nudne.

 Nigdy nie uwolnisz się od pytania, jak słuszny jest każdy zrobiony krok.

 Ciałem można się dzielić, ale duszą zdecydowanie nie.

 Kiedy człowiek jest przygnębiony, nie może się nawet zastanowić.

 Jego słowa były jak jasne promyki nadziei, przebijające się
przez mgłę depresji i żalu,
ogarniających jej duszę.
Dzięki nim nagle
wszystko stało się jasne.

 Nie przepraszaj. Nie żałuj.

 Bycie mężczyzną nie chroni przed smutkiem.