Biegnę, kiedy wstaje świt. Biegnę brzegiem morza, boso.
Biegnę w pulsie mojej krwi. Biegnę z wiatrem mego losu.
Biegnę lekko i bez planu. Biegnę długo, biegnę chciwie.
Biegnę w rytmie oceanu. Biegnę wdzięczny i szczęśliwy.
Szczęśliwy, bo słyszę głos. Głos wiatru, piasku i fal.
On uspokaja mnie, że właśnie tak miało być.
I mam nie pytać już. Bo tylko tak mogło być.
Tylko tak.
Bo skrywa się we mnie pięćdziesiąt twarzy szarości.
Życie jest jak gra video, bez szans na wygraną.
Nie ma po co mówić komuś, kto i tak nie słucha.
On kupił jej sześć sukienek, a ja wskrzesiłem z martwych jej pieprzonego kota, więc kto kocha ją bardziej?
Uczucie rozsądne: wszystko się układa – lecz nic nie trwa. Uczucie miłosne: nic się nie układa – a jednak trwa.
Fałszywa nadzieja dodaje fałszywej otuchy.
Bo życie jest piękne i tylko jedno, nie chce widzieć zła, chce widzieć to właśnie piękno.
Ten, kto nie kocha, nie może zostać zdradzony.
Wszyscy palicie dla przyjemności. Ja palę po to, aby umrzeć.
W szczęściu przychodzi taka chwila, gdy jest się samotnym w tłumie.
